“Waar ben ik beland?” (WWSV 1 – S.K.V. Amsterdam 1)

Na een geweldige week qua weer, een doordeweekse wedstrijd en een scherpe training stond er nog 1 hoogtepunt te wachten. De uitwedstrijd bij WSSV, een wedstrijd waarover vooraf al veel te doen was. Kwam dat door de tegenstander? Mogelijk een beetje, aangezien de Sahara wedstrijd van vorig jaar kansloos werd verloren en bij menigeen nog in het geheugen gegrift staat. Maar eigenlijk had de hoofdreden met het veld te maken. Er moest op oer-Hollands gras worden gespeeld, gras waarop onze voorouders deze sport nog in drie vakken speelden, gras waarop de voetballers in de eredivisie jaloers zouden zijn en gras waarop deze schrijver als jonkie vele gloriejaren had gekend. Dit gras, dat was voor ons als verwende Amsterdamse studentjes te heftig. Om Jesse te quoten: ”waar ben ik beland??”. Afijn, de wedstrijd moest gespeeld worden en de voorbereiding werd na een aantal geen zin opmerkingen gestart. De tactiek?; het achter-verdedigen wat WSSV de voorgaande keren deed omzeilen. Door rustig op te zetten en de juiste mensen uit te spelen. Iets wat natuurlijk heel logisch is, maar in de praktijk toch verdomd moeilijk blijkt.

Oke genoeg voorspel, nu de wedstrijd. De wedstrijd begon voor SKV niet al te best, WSSV scoorde vrij snel door een klutsbal en de 1-0 stond op het heen en weer waaiende scorebord. SKV liet zich echter niet uit het veld slaan en antwoorde via Rutger snel met de 1-1. Hierna volgende vele minuten van voorverdedigen door SKV en achterverdedigen door WSSV. U zult begrijpen dat dit schouwspel genieten was. Vooral omdat beide ploegen de bal niet echt door het korfje heen wisten te gooien. Waar SKV in de aanval erg zorgvuldig de aanval opzette en er goede schoten volgden, was het WSSV dat door met name twee-twee acties of klutsballen probeerde te scoren. Beide gevallen bleken echter niet zo effectief. Na aardig wat alcohol weggezweet te hebben was het dan toch de flitsende Jesse die de 1-2 en 1-3 scoorde. Hierop volgde Willem snel met de 1-4 en leek het alsof SKV een gaatje kon gaan slaan. Niet bleek echter minder waar. WSSV wist de 2-4 te scoren en het schouwspel zonder scoren zette zich weer voort. Uiteindelijk viel door een zondagsschot nog de 3-4 en gingen we rusten.

In de rust was iedereen het met elkaar eens, deze wedstrijd konden en moesten wij winnen. Vertrouwen in de schoten houden en in de verdediging niet te veel risico nemen. Hoofdpunt was eigenlijk dat er aanvallend gewisseld moest worden als er niet snel gescoord werd.

Nadat de scheids binnen zijn thee op had en beide partijen al 10 minuten buiten hun lichaamstemperatuur hadden verlaagd hervatte de wedstrijd. Na een erg mooie aanval was het Roseanne die de 3-5 op het bord zette. Vanaf dit moment ging het opeens een stuk harder met de score. Na een wissel van Stefan voor Ralph stond SKV op een 5-8 voorsprong. Een cruciale moment voor de wedstrijd, een moment waarop het eindelijk een keer goed ging voor SKV. De 5-9 werd gescoord en de algehele sfeer was dat deze wedstrijd voor ons was. Aanvallen werden nog zorgvuldiger opgezet, na een afvang werd de bal uitgespeeld om weer te zoeken naar een nieuwe kans (en natuurlijk tijd te rekken) en in de verdediging werd eigenlijk geen bal meer weggegeven. SKV liep uiteindelijk via een paar duitsers van Nikie en scores van de sterk reboundende Ciska na een 5-13 en op dit moment vond de scheids het wel welletjes. Wij blij en ongetwijfeld het vertrapte in een modderpoel veranderende grasveld ook. Twee punten erbij voor Amsterdam, vertrouwen getankt en met nog een wedstrijd tegen de nummer laatst op het programma kan er ondanks een paar fikse verliespartijen toch op een prima eerste helft veld worden teruggekeken. Chris, Stefan en Kim bedankt voor het meegaan!