Amsterdam vindt weg naar boven

De goede vorm van het competitieteam mocht nog een weekje langer duren. Werd er in de laatste wedstrijd van 2010 nog gewonnen van Reflex in een spannende thuiswedstrijd, afgelopen zaterdag was koploper SVAP’74 aan de beurt. Na een lange reis richting Anna Palowna (ver, ver weg…), werden de volgende spelers opgesteld: in de aanval begonnen Elske, Jorien, Peter en Wilrik, verdedigend mochten Karlijn, Kim, en de twee Jelles het werk opknappen.

De wedstrijd begon goed voor de uitspelende ploeg: hoewel de score niet snel opliep, stond er na een kwartier spelen toch een 0-2 voorsprong op de teller. In de lange aanvallen werden veel kansen geproduceerd, die helaas te weinig doelpunten opleverden. 

Niettemin kon SVAP daar nog niet heel veel tegenover stellen. Er werden veel kansen vanaf de middellijn geschoten, die relatief ongevaarlijk waren. Amsterdam ging dan ook met een voorsprong van 7-3 rusten. Na de tactische aanwijzingen begon de tweede helft, en draaide Amsterdam wat moeizamer. Aanvallen werden onrustiger, korter en er werden minder kansen gecreëerd. SVAP was daarentegen met name tegen zichzelf aan het korfballen, evenals tegen de scheidsrechter. In boze woorden werd duidelijk kenbaar gemaakt dat men het zeer oneens was met het gros van zijn beslissingen (de Amsterdamse brigade dacht veel positiever over de beste man. Zinnen als ‘Ik vond hem echt niet slecht fluiten’, of ‘Waar maakten die gasten zich druk om zeg!’ gingen veelvuldig het hele team door). De frustratie bij de tegenstander, en de wijze waarop Amsterdam de tijd liet verstrijken, maakte dat de wedstrijd in de tweede helft nauwelijks nog spannend werd. SVAP liep af en toe een enkel punt in, maar me een 9-6 eindstand was de barre tocht richting West-Friesland zeker niet voor niets geweest. Inmiddels is de weg naar boven gevonden: wie weet waar het eindigt…