Bananen en katers tijdens de Hippocup in Maastricht

Guus Meeuwis schreef ooit de magische woorden: kedeng kedeng, kedeng kedeng, oehoe. Guus is niet de enige singer/songwriter die in de trein in zijn element is. Ook onze eigen Bananenburger Gerrie kan er wel wat van. SKV’ers met een lading drank de trein in sturen is namelijk, zo bleek, een garantieformule voor chaos. We moesten onszelf in totaal meer dan twee uur vermaken op weg naar Maastricht, en schaamden ons niet om ook de rest van de coupé mee te nemen. Er werden gesprekken gevoerd met vreemden, naar rechts geswiped bij het aanzicht van een kat, overtuigende potjes steen-papier-flapstaart gespeeld, befaamde Beatles nummers gecoverd en verkracht. Opeens was het duidelijk waar de boete voor openbaar dronkenschap eigenlijk voor ingevoerd zou zijn. Desondanks kwamen we er zonder geldboete vanaf. We zouden het tol de dag later in katervorm betalen. Voor de katers in zicht waren, werd er al gewhatsappt met hippo’s, die ons poeslief kwamen ophalen rond middernacht op Station Maastricht Centraal. De kroegentocht moest voor ons nog beginnen, maar onze valse start bleek alleen vals in ons gezang. We gingen lekker en dat mocht iedereen weten. Samen met onze nieuwe metgezel Ceau de kerstbal werden ook de kroegen van Maastricht onveilig gemaakt. Er werd gedanst tot na de oogjes dichtvielen en hashtags kregen een staartje. Het was een fenomenale avond, waarbij de feestprijs een trofee zonder einde bleek. Werd er dan wel gewonnen op het toernooi? Mentaal misschien. Hoe dan ook een geslaagd toernooi dus, en dat nog wel in België…