DTS (uit de eerste klasse. Of misschien nog wel hoger) – Amsterdam

Landgenoten en Pepijn,

Zaterdag 7 december lag er een fantastische kans voor Amsterdam 1! Ze mochten zich namelijk meten met een ploeg die, als ze bij elkaar blijven, op termijn wel in eerste klasse kunnen spelen, of misschien nog wel hoger! In de trein richting Enkhuizen begon de dag voor een deel van het team al goed. Een vriendelijke, Brabantse conducteur kwam even babbeltje maken. Wat bleek nou? Hij had in een grijs verleden ook gekorfbald. Bij de stop in Hoorn werd ons via de intercom succes gewenst met onze wedstrijd en hoopte hij dat we zouden winnen. Het volgende partypiece van de dag was natuurlijk de buurtbus in Enkhuizen. Helaas konden we niet allemaal van dit ritje genieten omdat twee Enkhuizenezen snel even voor ons de bus in glipten. Pepijn en Jip offerden zichzelf maar op om een OV fiets te pakken. Dit ging natuurlijk ook niet helemaal lekker omdat dat ellendige apparaat niet behoorlijk werkte. Na een heerlijk ritje door het pittoreske Enkhuizen kwamen we aan bij sporthal De Drecht waar het die middag moest gebeuren.

Vorig jaar stond Amsterdam ook al tegenover DTS. Daarin gingen we één wedstrijd roemloos onderuit. Tijdens hun kampioenswedstrijd was het een heel ander verhaal. Ze dachten in het hol van de Amsterdamse leeuw wel even kampioen te worden. Uiteindelijk gingen zij met een nipte winst van het veld af.

6 maanden later staan de twee piepjonge ploegen weer tegenover elkaar. Met die kampioenswedstrijd in het achterhoofd zal DTS waarschijnlijk iets minder zelfverzekerd aan de wedstrijd begonnen zijn. Amsterdam begon met goede moed aan de wedstrijd. Zeker na de goede maar toch ruim verloren wedstrijd tegen Zaandam Zuid een week eerder. In de aanval begonnen Pepijn, Ralph, Sjon en Kim. In de verdediging mochten Hidde, Emrys, Meike en Demi aantreden. De goede moed waar Amsterdam mee begon betaalde zich ook uit in een sterke start. Amsterdam kon goed meekomen met de eerste klasse kandidaat. Dit kwam zeker door onze buitenlander die volgens Dees “goed bezig” was. Dit kan onze reporter vanaf de bank zeker beamen. Niet alleen Pepijn was goed bezig. Het hele team begon sterk. Dit spannende begin werd sommige spelers van DTS iets te veel. Zoveel zelfs dat hij (we weten allemaal wie ik bedoel) bij een stand van 3-2 niet één, maar twee stippen achter elkaar miste. Hij vond het door zijn missers blijkbaar nodig om tijdens een stip voor Amsterdam nog even tegen de paal te leunen om de koelbloedige Hidde uit zijn concentratie te halen voor zijn stip. Gelukkig heeft Amsterdam wél een strafworpspecialist in huis en Hidde maakt daarom de 4-3. Na nog een goal van DTS wisselde we van vak. Vervolgens wisten zowel Pepijn als Ralph te scoren wat de stand op 5-5 bracht. Gingen we het deze titelkandidaat dan nogmaals moeilijk maken? Helaas liet Amsterdam het in het tweede deel van de eerste helft wat lopen waardoor de ruststand 9-5 was. Amsterdam had naast deze achterstand nog meer schade opgelopen. Meike ging naar de grond met opnieuw een enkelblessure. Voor haar kwam Fenna, koud, maar vol energie het veld in.

Voor een wat hogere gemiddelde lengte werd Jeroen in de rust gebracht voor Emrys. De vraag is of deze wissel het tij nog kon keren. Helaas was dit niet het geval. Het vak van Hidde wilde te snel spelen en ging daardoor fouten maken. Het vak van Pepijn kon dit geduld wel bewaren waardoor DTS niet gigantisch uitliep en er uiteindelijk een 16-11 eindstand op het scorebord stond. Na afloop van de wedstrijd waren de reacties vanuit het team positief. Coach Ger: “Ja maar wel prima tegenstand geboden. Ze waren ook wel goed hoor”. Deze verslaggever kan dat zeker bevestigen. Tegen een team met talenten als Wubs en het zusje van hebben wij een prima resultaat geboekt. Zeker als je in je achterhoofd houdt dat ze eerste klasse kunnen spelen. Of misschien nog wel hoger. Op de terugweg gingen een deel van het team nog een patatje eten bij het Friethuys. Jeroen had natuurlijk weer niet zitten opletten in de kleedkamer. Nadat hij zijn OV fiets met veel moeite had ingeleverd (waarom hebben die Enkhuizeners geen behoorlijke OV fietsen stalling) stond hij al bellend met Demi met één been in de trein. Bleken zij al bij de frietzaak te staan. Na een heerlijk patatje van het Friethuys, die misschien wel beter is dan snackbar Henk in Bussum, gingen we huiswaarts voor opnieuw een lange reis terug naar de beschaving.