GTST SKV
Het was een mooie zaterdagmiddag (8 feb) en de korfballers van SKV Amsterdam mochten aantreden tegen Zaandam Zuid. De vorige wedstrijd tegen Zaandam hadden we vooral heel veel goals gemaakt, maar lieten we er ook wel heel veel door (eindstand 26-18). Dat was deze keer niet het geval, maar daarover later meer. Ook wisten we van de vorige wedstrijd nog dat het grote gasten waren.
Voor de wedstrijd was het allemaal een beetje rommelig. Emrys was stuk en kon op het laatste moment helaas toch niet spelen. Halsoverkop moest Ralph aantreden. Daardoor was de eerste aanval Femke, Kim, Ralph en Hidde (Sparta en Kim) en de eerste verdediging Meike, Fenna, Jippel en Pepijn. Demi mocht, tot haar grote vreugde, eindelijk reserve zitten samen met Stefan. Al snel bleek dat de tegenstander moeite had met onze gewiekste tactiek. Aanvallend was het vak van Femke prima bezig, ze scoorden alleen niet zo veel. Het vak van Meike daarentegen liep aanvallend iets minder, maar blonk wel uit in de verdediging. Emiel (onze nieuwe vriend uit Zaandam) was het vanaf de eerste seconde al niet eens met de scheidsrechter (een hele lieve man) en de paal moest het daarbij ontgelden. Dit zorgde voor spanningen tussen Roofy en Emiel, wat bijdroeg aan een vroege time-out. Na de time-out was Fenna even in de war. Ze was zo goed bezig met verdedigen dat ze nog even door wilde gaan en in het verkeerde vak ging staan, iets wat de beste speler kan overkomen. Jammer genoeg begaf de enkel van Ralph het na de eerste helft en kon hij de mooie duels met Emiel niet meer uitvechten. Met een score van 3-7 gingen we uiteindelijk de rust in.
De tweede helft gingen we met goede moed in en Stefan kwam het vak van Femke met reboundende kracht versterken. Voor Emiel veranderde er niks, hij had nog steeds last van spanningen, dit keer niet met Ralph maar met Stefan. Dit liep uit tot een heuse achtervolging rond Kim en de paal, waarbij de scheidsrechter uiteindelijk adequaat ingreep en ze tot bedaren bracht. Even later was het weer raak. Emiel was het niet eens met de scheids en liet een ongelofelijke oerkreet horen: “NEE!”. Dit haalde de innerlijke zilverrug van Stefan naar boven waarop hij reageerde met een luide: ”JA!”. Hierna keerde Stefan Emiel direct de rug toe wat leidde tot een tweede achtervolging waarbij onze Emiel een gezicht trok alsof hij Stefan ging wurgen. Gelukkig werd hij ternauwernood in bedwang gehouden door zijn vakgenootjes. Volgens de dames van Zaandam in het vak van Meike was dit zijn ‘ ‘gele kaart gezicht’. Toch was er nog liefde in het veld en dan wel tussen Jippel en Pepijn. Zij renden samen met de heer van Pepijn achter een bal aan en kwamen terecht in een liefdevolle omhelzing doordat Pepijns heer opeens stopte met rennen. Deze liefde was echter van korte duur. De heer van Jippel was de hele wedstrijd al gefrustreerd (iets waar de heren van Zaandam een handje van leken te hebben) en na een iets wat lompe actie van zijn tegenstander knapte er even iets in het hoofd van onze Jip en hij vond het nodig een goede duw uit te delen. Hierbij probeerde Jip heel intimiderend over zijn heer heen te hangen en duidelijk te maken dat hij dat soort acties niet accepteert. Iets waar menig scheids een gele kaart voor zou geven. Deze scheids suste het opstootje met een enigszins dubieuze beslissing door naar Pepijns bluf te luisteren waardoor we in balbezit bleven. Daardoor konden we door met aanvallen en maakte Jip een fantastisch goal, alleen een beetje jammer van dat smerige grijnsje daarna. Een stukje verder in de wedstrijd mocht Pepijn aanleggen voor een vrije bal. Op het moment van influiten riep de coach van Zaandam om een time-out. Ondanks dat Pepijn volledig op de hoogte is van de spelregels was hij zodanig in de war dat hij met heel veel tijd een gigantische airbal schoot. Om zijn wraak te nemen vroeg Pepijn vlak voor een vrije bal van de tegenstander ook een time-out aan waarin hij absoluut niks te melden had. Dit zorgde weer voor verwarring bij het vak van Femke, die het eerdere voorval hadden gemist.
Hoewel we hadden verloren had Hidde na een kleine dip van dinsdagavond zijn zelfvertrouwen weer gevonden en legde hij beide gekregen strafworpen er netjes in. Na een wat mindere periode lijkt het competitieteam toch weer de weg omhoog te hebben gevonden. Met nog 5 wedstrijden te gaan, hoopt het team toch nog van die hatelijke nul af te komen. 29 februari komt DTS uit Enkhuizen op bezoek, en ook tegen hen zullen we er weer een potje van maken!
