Zaterdag 11 maart: Amsterdam – Helios

Afgelopen zaterdag mochten wij koploper Helios thuis in de van Hogendorphal ontvangen. Na vorige keer al kennis te hebben gemaakt met de meewerkendheid van deze ploeg wat betreft het afzeggen van de wedstrijd door blessures (“dat zien we niet zo zitten, tot zaterdag” ~ Niels), zette coach Pepijn vooraf alles op alles om een volledig team op de been te brengen.
Ondanks de blessures van Hidde en Willem zouden we met precies 4 om 4 zijn geweest, ware het niet dat Pepijn bij de inhaalwedstrijd tegen Aurora zelf zijn knie verzwikte.
Als t nodig was, was hij zelf alsnog in het veld gaan staan, maar gelukkig was Joost van SW3 (niet te verwarren met Joost van SW5, de reddende engel van midweek) bereid om bijna twee volledige wedstrijden te spelen.

Toen we de zaal binnenkwamen bleek er bij Helios iemand te missen. Ze hadden captain Niels ditmaal namelijk in Castricum gelaten (hij werd natuurlijk erg gemist).
Ondanks het zeer motiverende praatje van Pepijn begon de wedstrijd voor ons niet al te best, en toen we 6-0 achterkwamen vroeg Willem zich af of we überhaupt nog zouden scoren in de eerste helft. Gelukkig was daar Ilana, die met een mooi afstandsschot ons eerste punt binnenhaalde. Helaas kwam Helios daarna weer flink tot scoren, en uiteindelijk schoot Jippel de 2-12 erin vlak voor de rust.

In de rust was het de taak van Pepijn om de motivatie weer wat op te krikken. Want zo slecht ging het korfbal technisch helemaal nog niet, het ontbrak vooral aan aan goeie assists en schoten. Ook werd er, misschien wel voor het eerst dit seizoen, voor elke bal geknokt. Met frisse moed ging Amsterdam 1 weer het veld in.

In de tweede helft veranderde het ritme van de wedstrijd compleet. Door 2 doelpunten van zowel Jippel als Ilana, en 1 raak schot van mijzelf kwamen wij ineens wel tot scoren. Er werden langere aanvallen gespeeld, en Helios was merkbaar meer gefrustreerd in hun spel. In de tweede helft ging het daarom zo goed als gelijk op qua scoren, maar een achterstand van 10 punten werk je helaas niet zomaar meer weg. Ook invaller Joost schoot nog een prachtig afstandsschot erin, wat onze achtste en laatste goal was. De heer van Emrys trok de bal uit Emrys’ handen, waar deze tegenstander tot verbazing van iedereen een strafworp voor kreeg.
Uiteindelijk werd het 8-19, waarbij Amsterdam 1 voor het eerst dit seizoen tot aan de laatste minuut bleef vechten voor zo goed als elke bal.