Een vliegende start voor het SKV/SW mixteam: Sporting West 4
Sinds dit seizoen bestaat er een nieuw concept binnen het Amsterdamse studentenkorfbal: een mixteam van (oud-)studenten/SKV’ers en Sporting West-leden, dat op wedstrijdsportniveau in de 4e klasse aantreedt. De lat ligt minder hoog en de verplichtingen zijn minder zwaar dan bij de selectieteams van SW (waardoor er meer bier gedronken kan worden), maar tijdens de wedstrijden druipt het fanatisme eraf. Nu de eerste helft van het veldseizoen ten einde loopt, is het tijd om de balans op te maken: hoe is het vergaan met SW4?
Het seizoen begon met een serieus gesprek over verwachtingen, ambities en doelstellingen, waarna de zomerpondjes er werden afgetraind door trainer Peter van den Bos. In de eerste wedstrijd tegen Groen Geel/IJskoud de Beste werd snel duidelijk dat niet Groen Geel, maar SW4 ijskoud de beste was. Omdat de ballen de korf maar niet in wilden werd het toch nog een spannende wedstrijd, maar we vertrouwden erop dat Maarten in de laatste minuut het beslissende afstandsschot zou scoren, en zo geschiedde. De tweede wedstrijd wilden de doelpunten gelukkig wel vallen en werd ZKV met 13-16 op zijn plek gezet. Deze eerste paar wedstrijden viel er nog veel aan elkaar te ontdekken. Zo blijkt coach Frans zijn trekjes te hebben: zijn voorkeur gaat uit naar simpel doch slim korfbal (“ga het liefst rechtsaf”) en hij kan goed zeer langdradige peptalks houden. Het doel van dit jaar heeft hij voor ons samengevat in 3 P’s: Plezier, Punten en Progressie. Tot nu toe is het elke wedstrijd wel gelukt om ten minste één van de drie P’s aan te tikken, dus dat belooft wat.
De eerste P, Plezier, wordt natuurlijk niet alleen tijdens de wedstrijden nagestreefd. Op 12 oktober was het tijd voor een gezellig avondje teambonding na een goede (helaas nipt verloren) wedstrijd tegen Purmer. Bij Frans thuis genoten we van soep, brood met allerlei dipjes en bladerdeeghapjes van Nikie, natuurlijk met goudgele rakkers on the side. Frans had van tevoren onze favoriete film, muziek, boek en eten opgevraagd, zodat we het “vooroordelenspel” konden spelen. Zeer relevant voor de verdere ontwikkeling van het team, want wat zouden we moeten doen als we nooit te weten waren gekomen dat Mila’s lievelingseten komkommersoep is, Maarten een moord doet voor zijn grootouders rauwe andijviestampot en Maaike’s favoriete boek een 700 pagina’s lang Russisch literair werk uit 1866 is (Misdaad en Straf, voor de geïnteresseerden)? Toen de commotie van de vooroordelen enigszins was bedaard, liep de spanning weer op in een aantal verhitte potjes 30 Seconds. Kortom: een geslaagde avond.
Een week later moesten we natuurlijk weer aan de bak, dit keer tegen de oude rotten van Blauw Wit. In de eerste helft hielden we moedig stand, maar in de tweede helft zakten we helaas in en begon de tegenstander één uit één vanaf de middellijn raak te schieten. Wel hebben we gemerkt dat we steeds beter samenspelen, nu we wat meer aan elkaar gewend zijn. De eerste paar wedstrijden was het namelijk nog erg aftastend met alle verschillende speelstijlen. Aan het begin van het seizoen begonnen we met een “SKV-vak” met Nikie, Jorien, Jelle en Maarten, en een “SW-vak” met Mila, Maaike, Micha en een mystery guest. Pas in de zaal komt Lars er namelijk als vierde heer erbij, dus kregen wij op het veld versterking van onder andere Jordy, Mitchell en Tom. In de loop van de tijd hebben we nieuwe vakcombinaties uitgeprobeerd, met wisselend resultaat. Vooral tegen ervaren, slimme ploegen liepen wij in ons enthousiasme soms tegen de lamp, maar vaak konden wij een groot deel compenseren met onze fanatieke inzet en uitverdedig-skills. Al met al kunnen we trots zijn op onze middenmootplek die we hebben weten te behalen op het veld, want daaruit blijkt dat we zeker niet onderdoen voor de ploegen die al langer samen spelen. En als we onze drie P’s blijven najagen kunnen we erop vertrouwen dat er nog veel moois in het verschiet ligt!
